Bi galdera daude orokorrean identitateen “parentesi artean” gaiarekin. Bat: errepikapenaren bidez, artista batek bere iheskortasunari buruz hitz egiten al du? Bi, nola aurkeztu beste modu batzuetan kodetuta ez dauden eta printzipioz bakarrak direlako errepikatu ezin direnak? Bere lan guztiak, era batera edo bestera, bere “queer” kontzeptua aipatzen du, bai bizitzan, bai prozesu artistikoetan. Azpimarratu duenez, batez ere prozesu artistikoetan. Bitxikeriazko irizpide baten antzekoa izateak, pentsamendu promiskuo bat eramateak, artera modu inozoan hurbiltzen denarekin zerikusia duela, bere burua kontzeptuen umezurtz ezagutzean, eta horregatik, hain zuzen ere, ez dela inoiz beldur izango barregarri bihurtzera arriskatzeko, sentimentala urruntzera, zauriak irakasteko moduagatik lotsarik ez sentitzera, talante ez-seguru bat sublimatzera, bere burua bere bertutetzat hartzera, bere ahuleziatzat jotzera, bere burua sentitzera. Dioenez, Queer bizi-jarrera jakin batera jotzea ere bada, zaurgarritasunaren eta indarraren arteko igarobide hori arinagoa izan dadin. Bizitzatik arterako jauzian edo alderantziz, bitarteko lasaitasun horrek ahultzen du gehien, nora jo jakin aurreko uneak; zer norabide hartu; desio ñimiño bati nola heldu; ez jakitea sortu dituzun armek babestuko zaituzten, etab. Printzipioen adierazpen bat, besteentza, nahiko garrantzitsua ez den horretatik abiatzea da.
Erreferentzia: Ana Laura Aláezen hitzaldia Bilboko Arte Ederren Museoan, Ekainak 22, 2021
Tailerrak lau zatitan banatutako egitura izango du, egunero artistaren irakurketa espezifiko batetik abiatuta, eta egunero idatzizko saiakera bat planifikatzeko euskarri gisa balioko du. Hautatutako material artistikoa tailerraren gaiarekin batera aztertzeaz gain, parte-hartzaile bakoitzak ahal duen neurrian bere ideiekin ekarpenak egitea sustatuko da. Konpromiso maila jakin bat eskatzen da esperientzia honek zentzua izan dezan, batez ere, guztiontzat aberasgarria izan dadin. Helburua tailer honek irauten duen lau egunetan nolabaiteko intentsitatea elkarrizketetan adieraztea da. Horretarako, parte-hartzaileak taldean komentatuko denaren inguruan, banakako idazketa ariketak egitera gonbidatuko dira. Lau egun, lau bertsio, lau testu.
Gako-hitzak/balizko eskema: queer prozesu artistikoetan – Eramaile egokiak – Erori, altxatu eta berriro erori – Azken ondoriorik gabeko galderak – Zaurgarritasuna eta indarrea- bizitzatik arterako jauzia – Estigma- lirikoa eta denbora
NORI ZUZENDUA
Edozein diziplinatako artistak, ikasleak, ikertzaileak, arkitektoak, ingeniariak, historialariak edo lan egiteko modu propioak bilatu nahi dituen edonor.
EGUNAK ETA ORDUAK
Maiatzaren 23tik 26ra 15:30etatik 19:30etara
IZEN-EMATEAK
Orri honetako formularioa betez. Maiatzaren 2tik maiatzaren 19ra
IRAKASLEA
Ana Laura Alaezek Euskal Herriko Unibertsitateko Arte Ederretako Fakultatean ikasi zuen, baina bere prestakuntza-aldiko gauzarik aipagarriena Angel Bados eskultoreak Artelekun (Donostia) laurogeita hamarreko hamarkadaren hasieran eman zituen bi tailerretara joatea izan zen. Bere lehen lanek aurreko belaunaldiak planteatutako gaiak bereganatzeko prozesu bat adierazten dute, Euskal Eskultura Berria izenekoa, eta, aldi berean, genero-ikuspegiari lotutako elementu zuzentzaileak sartzen ditu, tradizionalki eskultorikotzat hartu izan diren prozesu-materialak eta -estrategiak alde batera utzita. 1991n, erakusketa zela eta New Yorkera bidaia egin ondoren, ABC No Rio arte eta aktibismorako gune autogestionatuan beste artista batzuekin batera, bere bizilekua hiri horretan finkatzea erabaki zuen. Bartzelonako Joan Miró Fundazioaren 13. Espazioko Superficie (1992) erakusketan ezagutzera eman zen Aláez. 1997an She Astronauts instalazioa erakutsi zuen Bartzelonako Montcada aretoan. Proiektu horretan zalantzan jartzen ziren espazio «errealaren», sozialaren eta artearen espazioaren arteko muga lausoak, bai eta egilearen nozioa ere, beste artista batzuen esku-hartzeari bide emanez. Proiektu honek bere nazioarteko ibilbidearen hasiera markatu zuen. 2000. urtean, Aláezek Dance & Disco aurkeztu zuen Madrilgo MNCARSeko 1. espazioan. Museoaren barruan, aldi berean instalazio artistiko gisa eta dantzaleku gisa funtzionatu zuen, aldi berean edo txandaka aritzen ziren erabiltzaile oso desberdinekin, eta filia eta fobia handiak piztu zituen Espainiako panorama artistikoan. Bere lana «arte erlazionala» korrontearen barruan sartuta, Nicolas Bourriaudek Parisko Palais de Tokyorako proiektu bat egitea proposatu zion, Beauty Cabinet Prototype (2003) aurkeztuz. Silvania musikarien bikotearekin, Girls on Film izenarekin, ordura arte ekoitzitako hainbat bideotarako propio egindako musikaren bildumak biltzen zituen album musikala argitaratu zuen. Gaur egun Ascii. disko musikariarekin kolaboratzen du. 2001ean Veneziako 49. Bienaleko Espainiako Pabilioian parte hartzeko aukeratu zuten. Bertan, bere lanik eskultorikoena subertsio maila desberdinarekin berreskuratzeko beharra adierazten zuten hiru instalazio erakutsi zituen. Desio hori behin betiko eta irmoago islatuko zen urte batzuk geroago, 2008an, MUSACen (Leon) aurkeztutako Eskultura Pabilioiarekin. Urte horretan bertan, tamaina arkitektonikoko pieza iraunkor bat egin zuen, Bridge of Light izenekoa, Towada Art Centerrerako (Japonia). Kontzertu guztiak, gauero, dena hutsik, bi egoitzatan aurkeztu ziren 2019 eta 2021 bitartean: Mostoleseko CA2M (Madril) eta Azkuna Zentroa-Alhondiga (Bilbo). Ana Laura Aláezek ikastaro eta tailerretako irakaskuntza-jarduera zabala garatu du, besteak beste, Kalostran (Donostia, 2015) egindako irakaskuntza-jarduera nabarmendu nahi du. Proiektu pedagogiko esperimental horrek hilabete batzuetako iraupena du eta artistek kudeatu eta ematen dute.
Lantegi hau NUPek, EHU-k eta Uharte Zentroak sustatutako Praktika Artistikoak eta Kultur Ikasketak: Gorputza, Afektuak, Lurraldea masterraren parte da eta partaideetako batzuk masterreko ikasleak izan ohi dira. 2020-21 ikasturtean 8 tailer emanen dira, 15 ordu inguru bakoitza. Aurten, artista hauek izango dira gonbidatuak: Amalia Fernández Sánchez, Virginia García del Pino, Jeleton, Fermín Jiménez Landa, Ana Laura Alaez, Víctor Mazón Gardoqui, Quim Pujol Guerrero eta Ixiar Rozas Elizalde.
