ezprogui herri baten izena da, hura biltzen duen udalerriarena eta a(e) ko lehen proiektuarena, landa-ingurunea gure garaiko arazoak behatzeko leku pribilegiatu gisa hartzen duen kolektibo batena.
ezprogui proiektu artistiko eta ikerketa-proiektu bat da. Udalerri horretako hamabi herriak zeharkatzen dituen egoitza artistiko ibiltari baten inguruan egituratzen da, Bizkaia harana landa-errealitate garaikideen kasu paradigmatiko gisa hartuz. Horrela, proiektuak garrantzi handiko gaien irakurketa egin nahi du, tokian tokiko itzulpen zehatzetik abiatuta.
ezproguik hainbat diziplinatako artistak gonbidatzen ditu Bizkaiko haranarekin elkarrizketa bat izatera sorkuntza artistiko eta diskurtsiboaren bidez, landa-eremuari buruzko beste irakurketa batzuk egiteko irudi berrien bila. Egoitza bakoitzak metodologia desberdin bat proposatzen du, gauzatzen den herriari eta eskura dauden baliabideei egokitua, testuinguruak eta baldintza materialek funtsezko zeregina izan dezaten horien planteamenduan eta garapenean. Horrela, ikerketa egiten den tokiak eta uneak berak eragiten diote ikerketari.
- 11:00 – Uharte Zentroaeta a(e) taldearen eskutik ongietorria eta sarrera.
- 11:15 – Marta Bidadorrek, hezkuntza eta ondareanadituak, burututakolanaren aurkezpena: «Nafarroako Bizkaia atzo,gaur eta bihar».
- 12:00-14:00 – La Ortiga Colectiva -ko kidea den María Montesinosek gidatutako mahai-ingurua: «Batzen gaituena: La Bizkaia Museoko amankomuneko hausnarketa».
- 14:00 – 14:30 – Jorratutakoa amankomunean jartzea.
- 17:00 – a(e) taldearen proiektu artistikoaren eta bere lehen liburuaren aurkezpena: «Ezprogi, lehen liburua».
- 18:00 – Asociación de amigos de La Vizcaya
-ko Juan Recalderen eskutik museoan burututako bisita gidatua, Marta Bidador-ekin solasaldian. - 19:00 – Askari herrikoia.
sabaiza (ezprogui)
sabaiza (ezprogui) Sabaizako lursailean kokatzen da eta bi artista gonbidatzen ditu Nafarroako Jakaren hazkuntza eta kudeaketa ikertzera. Egoitza bi unetan banatzen da: hasiera batean egoiliarrek lurraldearekin eta abeltzaintzaren kudeaketarekin kontaktua hartzen dute. Ordutik aurrera, ikerketa modu independentean egiten da, ezprogui-taldearen laguntzarekin.
Sabaiza Bizkaiko bailara historikoko herrietako bat da, baina gaur egun Nafarroako Gobernuaren jabetzako baso-finka izendatzen du. Sabaizatik Nafarroako Jakako artalde bat kudeatzen da, galtzeko arriskuan dagoen zaldi-arraza autoktonoa. 200 behor baino gehiago mugitzen dira haranean. Lehen ardiek egiten zuten larratzea basoko tresna bat da gaur egun, sute-arriskua murrizteko eta basoak eta larreak klima-aldaketara hobeto egokitzeko.
Espezieen kudeaketa eta monitorizazio hori egoitzako gaietako bat da, hala nola kontserbazioari, desagertzeari, taxonomiari eta espezieen katalogazioari, basoko esperimentazioari eta haien kudeaketan aplikatutako teknologia berriei buruzko narratibak, edo animalia jakin batzuen inguruko irudien eta imajinarioen ekoizpena.
Artista egoiliarrak:
Oscar Holloway
Mariana Silva
irangoiti (ezprogui)
Gainbeheratik larrialdietara. Duelutik ospakizunera.
irangoiti (ezprogui) a(e)k Ezproguin duen bosgarren egoitza da. Oraingo honetan, lau artista gonbidatzen ditugu Irangoitiko aurrien inguruan bi astez elkarrekin bizi eta lan egitera.
Hondamendia, mendebaldeko tradizio kulturalean nonahiko elementua den aldetik, gainbeheraren, heriotzaren edo deskonposizioaren ideiekin lotuta dago, baina baita oroimen, arrasto edo iraupenaren ideiekin ere. Larrialdi klimatikoko une honetan, eta Irangoitiren idiosinkrasia kontuan hartuta, proposatzen dugu hondamendia erritu, ospakizun eta kongregaziotik birpentsatzea, paisaiaren errealitatean eta landa-eremuko imajinario kolektiboan dagoen subjektu baten inguruko korrelatu eta narratiba berriak eskaintzeko.
Egoitzak ikerketa eta lana sustatzen ditu. Bertan bizi diren artistak, banaka edo taldeka, espazio berezi honetan parte hartzera gonbidatzen ditugu, hondamendia kontsideratzeko eta/edo hondamenaren bidez aintzat hartzeko dugun modua birpentsatzeko.
Deialdia ebatzita dago. Artista hautatzaileak:
– Cristina Spinelli
– Ignacio García Buneri
– Luis Lecea Romera
– Mattin Etxegarai Altadill
“Bi astez elkarrekin bizi eta Irangoitiko aurrien inguruan lan egin dugu; guretzat, azkenean, gure praktika ulertzeko esparru moduko bat izan da, emankortasun-eremu bat, aitzakia produktibo bat, lurraldearen ainguratze-puntu bat eta ospakizun bat. Hasieratik, gure aurrean, galdera bat: Aurriez hitz egin dezakegu hondamendi hitza erabili gabe? Kalitateez, mamuez eta tarteko egoerez hitz egin dugu (ez bizirik ez hilik); harresiaz, sasiaz edo huntzaz; barrutik eta kanpotik, hutsa/betea baita; gure gorputz nekatu eta izerdituez, erromerian bezala, Irangoiti bide nagusitik bereizten duen aldapan gora. Kristinak buztinezko eta eskaiolazko moldeak atera ditu ermitako hormetatik. Mattinek bidea ireki du ermitauaren etxeraino eta bere pigmentua egin du bertako errautsekin. Ignasik milaka argazki atera ditu eta sasian entseatzeko leku bat aurkitu du. Luisek harrietan zehar transmititzen diren soinuak grabatu ditu, gugandik eta behin hemen bizi izan zirenengandik ateratzen direnak. Bi astez ikasi dugu Irangoititik horma baten kontra ematen dituzun burukada ugariengatik interesgarriena inguruan duzuna dela.
Gainera, Bizkaiako Museoa bisitatu dugu Juan Recalde eta Saray Vizcay Bizkaiako Adiskideen Elkarteko kideen eskutik. Bizkaiko Museoko piezen eta Desmusearen bitartekaritzarekin, aurriez hitz egin dugu birtualtasun gisara. Juan Pablo Huercanos komisarioaren bitartez Oteiza Museoa bisitatu dugu. Bizkaiaren eguna Sabaizako herrian ospatu dugu bertako bizilagun eta ondorengoekin. Gardalain bisitatu dugu, berreraikitzen ari den herria, non Prolek eta Adrianek harria lantzen erakutsi diguten. Putzuan bainatu eta Gallipienzon ibili gara… “
TODOTERRENO
Todoterreno erakusketa kolektiboak 2022an Ezprogin bizi ziren artistek hasitako lanak eta prozesuak erakusten ditu. Guetadarreko Gazte Aterpeko lorategietan dago ikusgai erakusketa, eta Julio, Guetadar eta Usunbeltzeko egoitzetan landutako gaietako batzuk biltzen ditu.
Iñigo Villafranca Apesteguia eta Guillermo Collado Wilkins-ek komisariatutako erakusketa da, eta Adrián Campos Irisarri, Andrea Muniáin, Esther Merinero, Imanol Expósito Delgado, Inés Miño, Lorenzo Galgó, Javier Ozcoidi, Katixa Goldarazena Azpirotz eta Patricia Etxegarairen lanak biltzen ditu.
Erakusketa ostiralean, hilak 12, hasiko da, 18:00etan, artistek gidatutako bisita batekin, eta larunbatean amaituko da, 18:00etan hasiko den Julioko hondakinetara txangoa egin ondoren.
ezprogui (ezprogui)
A world intoxicated by a floral lust.
ezproguik(ezprogui) edozein diziplinatako hiru artista gonbidatzen ditu Ezproguiren testuinguruan bi astez lan egitera. Egoitza, beren lanean giza eta landareen arteko harremanak zentzu zabalean lantzen dituzten artistei dago zuzendua.
Elikatzen duten landareak, itzala ematen dutenak; belar txarrak; hiltzen, sendatzen edo azkura ematen dutenak; zikindu eta apaintzen duten landareak. Landare inbasoreak, haragijaleak, hermafroditak. Ureztatu eta erre; moztu eta zapaltzen duten gizakiak; ereiten dutenak, zaindu eta behatu. Jaten eta elikatzen duten gizakiak.
ezprogui (ezprogui) ondoz ondoko bi unetan banatzen da, baina bereizita:
– Hasiera batean, egoitzako taldeak, Institute for Postnatural Studies erakundearen bitartekaritzarekin, lurraldea eta bertan dauden gaiak hurbilduko ditu. Taldeak ikerketa kolektiboa egingo du egoitza hau irekitzen duen gaiari buruzko gaiak eta ikuspegiak zabaltzeko.
– Bigarren une bat hartu-eman horretatik abiatuko da, eta bakarkako lanari eskainiko zaio. Horrela, egoitzan zehar hasitako prozesuak ikerketa-une berera konektatuta egongo dira oinarriz, ontzi komunikatzaile gisa.
Deialdia ebatzita dago. Artista hautatzaileak:
– Fermín Jiménez Landa
– Guy Ronen
– Laura Fernández Antolín
“Bizkaia basoa, landaketa edo lorategia al da? Kanpotik, Ezproguitik, haranera begiratzen dugu, erantzunik gabe. Nahiago dugu atarian mantendu, zentzumenak ireki eta landarediak gidatzen utzi. Ezer ez dagoenean, landareak dena dira: janaria, aterpea, erremedioa, orientazioa. Bi astez lurralde ezezagun batera hurbildu gara bertako zuhaitz, belar, lore eta zuhaixken bidez. Hauek gure elkarrizketaren erritmoa markatu dute. Bada zerbait landareen behin-behinekotasunean denok harrapatu gaituena. Laurak kanpaiak ditu gogoan kongregazioari deitzen dion objektu gisa, lo eta esnaldi, lan eta atseden denborak markatzen dituena; laborariaren eta laborantzaren arteko bitartekotza-tresna gisa. Ezprogin ez da kanpai-hotsik entzuten. Guyk arrotza zaion paisaia irakurtzeko gaitasun eza aitortzen du. Hala ere, pinuak landatzeko erritmo bat aurkitu du, jatorrizko basoaren kaosarekin kontrastean dagoena. Egunero gure gainean ikusten dugun mendiak partitura bat dirudi. Paisaiaren musikaz galdetzen da, zuhaitzez instrumentu gisa, musikak ez baitu itzulpenik behar. Ferminek aspaldi desagertu zen landare baten istorioa kontatzen digu, desagertu gisa erregistratu zen lehenbizikoa. Ikerketa batzuek Ezproguin urte honetan ugari den hinojoarekin lotzen dute. Harekin izozki bat egin zuen, keinu apal bat 2.000 urteko itzaltzearen aurrean.
Gillen testuen eta Juanen liburuaren bidez iritsi gara Ezproguira. Institute for Posnatural Studies erakundearen bitartekaritzarekin, bertan bizi diren landareengana hurbildu gara. Horiekin, espezie inbaditzaileez, paisaia ahulduez, queer ekologiaz, erauzketaz eta esku-hartzeaz hitz egin dugu; landare nagusiez, inbaditzaileez eta lagunartekoez… Lursaila inguratzen duten mendietatik ibili gara. Ayesako dolarea eta Ezproguiko errota zaharra ere bisitatu ditugu. Gardalainen, Andreak paisaia irakurtzen erakutsi digu, eta Ezproguira itzulita, Guillermok Bizkaiko historia naturalera sartu gaitu, haren kudeaketa eta plangintzara. “
Datozen asteetan proiektuari buruzko informazio gehiago partekatuko dugu, baina adi egon proiektuaren Instagram kontuari gehiago jakiteko.
